میوزیت اسیفیکان توسعه استخوان غیر نرمال در محل آسیب دیدگی می‌باشد. این بیماری نوعی بیماری نادر است که حاصل آسیب به عضلات می‌باشد. معمولاً ورزشکارانی که در آن‌ها بافت به طور عمیقی خونریزی می‌کند ممکن است از این بیماری رنج ببرند. بازیکنان فوتبال که به قسمت میانه ران آن‌ها ضربه وارد می‌شود، درد و کبودی را در این ناحیه خواهند داشت که این امر ممکن است منجر به ایجاد استخوان غیر نرمال در این ناحیه از پا گردد. بافت‌ها و عضلات نرم بدن که در اثر ضربه آسیب می‌بینند، تومور یا غده محتوی خون خارج شده از رگ‌ها را توسعه می‌دهند. در طول دوره‌ی زمانی، استخوان در عضله محل آسیب دیده تشکیل می‌شود.
 
همان طور که همه ما می‌دانیم، کبودی و کوفتگی معمولاً توسط خونریزی داخلی و تغییر رنگ پوست مشخص می‌گردد. خونریزی به دنبال ایجاد لخته خون و مراقبت نامناسب باعث رشد غیر طبیعی استخوان در محل آسیب دیده می‌گردد. میوزیت بیماری‌ای است که در آن عضلات ملتهب می‌شوند، در حالی‌که در اسیفیکان نقاطی در جهت تشکیل استخوان‌ها ایجاد می‌گردد. ورزشکاران بازی‌هایی مانند راگبی و هاکی نیز می‌توانند از رگ به رگ شدن ماهیچه‌ها و آسیب در این نواحی رنج ببرند که این موضوع متعاقباً می‌تواند منجر به ایجاد کلسیفیکاسیون در بافت ماهیچه آسیب دیده گردد. مطالعات نشان می‌دهد که درصد جراحات عضلانی که به میوزیت اسیفیکان تبدیل می‌شود، پایین می‌باشد. در این مطالعات مشخص شد که تنها 10 تا 20 درصد از آسیب‌های عضلانی باعث ایجاد بیماری میوزیت اسیفیکان می‌شود.
 
میوزیت اسیفیکان اشاره به تشکیل استخوان‌هایی درون بافت عضلانی دارد. بدون ارائه روش‌های درمانی، پس از 3 تا 6 ماه بعد از آسیب دیدگی، کلسیفیکاسیون تشکیل شده در مکان اشتباه به طور کامل جایگزین بافت عضلانی می‌گردد. این بیماری حالتی غیر معمول بوده و تاکنون هیچ کس دلیل واقعی توسعه آن را نمی‌داند. پزشکان هنوز قادر به یافتن علت بروز میوزیت اسیفیکان نیستند. استخوان غیر نرمال می‌تواند به آسانی با استفاده از اشعه ایکس تشخیص داده شود. با این‌حال، علت نگرانی این است که روش استفاده از اشعه ایکس توموری را نشان می‌دهد که در بافت‌های نرم توسعه یافته است. با این‌حال، این تومور موضعی بوده و به نواحی دیگر بدن گسترش نمی‌یابد. به منظور اطمینان از این‌که توده استخوانی غیر طبیعی تشکیل شده خوش خیم است و بافت سرطان زا نیست، اشعه ایکس دوباره بعد از چند هفته به محل آسیب دیده تابانده می‌شود.
 

روش‌های درمان

یکی از عوامل اصلی که باعث تبدیل جراحت به میوزیت اسیفیکان می‌گردد، تأخیر در درمان می‌باشد. تأخیر در درمان باعث افزایش احتمال توسعه تشکیل استخوان می‌گردد. به طور دقیق، نادیده گرفتن درمان بعد از کبودی می‌تواند باعث افزایش خطر ابتلا به کلسیفیکاسیون گردد. بنابراین، با انجام به موقع درمان می‌توان احتمال ابتلا به میوزیت اسیفیکان را به حداقل رساند. تحت هر شرایطی، درمان باید در عرض دو روز بعد از این که فرد دچار آسیب عضلانی شده، شروع گردد.
 

استراحت

تا آن‌جا که امکان دارد توصیه می‌شود که همیشه در هنگام بروز میوزیت اسیفیکان، به استراحت کافی بپردازید. ناحیه آسیب دیده را برای 48 ساعت اول بدون حرکت نگه دارید و این کار نه تنها زمان بهبودی را کوتاه می‌سازد، بلکه باعث مهار پیشرفت فرایند کلسیفیکاسیون درون عضلات می‌گردد. در صورتی‌که استراحت کافی امکان‌پذیر نباشد، حرکات محدود که فشار حداقلی را به ناحیه آسیب دیده وارد می‌سازد، توصیه می‌گردد. در مواردی که پیاده روی اجتناب ناپذیر است، توصیه به استفاده از عصا برای راه رفتن می‌گردد. این کار باعث جلوگیری از اعمال فشار بیش از حد به ناحیه آسیب دیده شده و بنابراین از بدتر شدن جراحت جلوگیری می‌کند.
 

یخ درمانی

به منظور درمان التهاب موضعی پوست در اطراف ناحیه آسیب دیده یخ درمانی گزینه مناسبی می‌باشد. همان طور که همه ما می‌دانیم، التهاب به واسطه خونریزی داخلی حاصل از آسیب دیدگی به رگ‌های خونی ایجاد می‌گردد. کاربرد کمپرسورهای یخ بر روی این رگ‌های خونی باعث جلوگیری از نشت خون در این نواحی می‌گردد. خونریزی به دنبال ایجاد لخته خون و مراقبت نامناسب باعث رشد غیر طبیعی استخوان در محل آسیب دیده می‌گردد. محدود ساختن نشت خون به کاهش التهاب پوست کمک می‌کند. می‌توان از بسته یخ در این مواقع استفاده کرد و این بسته‌ها را برای تقریبا 15 دقیقه در اطراف ناحیه آسیب دیده حرکت داد. می‌توانید جلسات یخ درمانی و ماساژ با استفاده از یخ را 2 تا 3 بار در روز تکرار کنید.
 

درمان فشرده

درمان فشرده می‌تواند به مدیریت درد و سرعت بخشیدن به روند بهبودی کمک کند. این روش شامل پیچیدن یک باند نرم اطراف محل آسیب دیده می‌باشد. برخی مواقع این نوارهای پلاستیکی همراه با گیره‌های فلزی مورد استفاده قرار می‌گیرد. گیره فلزی تضمین می‌کند که باند پیچی به صورت محکم اطراف محل آسیب دیده انجام ‌شود. بیمار هنگام استفاده از باندپیچی میزان قابل توجهی درد را تجربه می‌کند که این موضوع ارائه دهنده‌ی حمایت و ثبات عضله آسیب دیده می‌باشد.
 

ارتفاع

روش مؤثر دیگر جهت کاهش تورم مربوط به کوفتگی، نگه داشتن محل آسیب دیده در ارتفاعی بالاتر از سطح قلب می‌باشد. بلند کردن اندام آسیب دیده برای حداکثر دوره‌ی زمانی در 72 ساعت اول می‌تواند به طرز شگفت آوری درد و التهاب در ناحیه آسیب دیده را کاهش دهد. ارتفاع باعث مهار گردش خون در محل آسیب دیده شده و در واقع در چنین موقعیتی، خون دور از محل آسیب دیده هدایت شده و این امر منجر به التیام درد و التهاب می‌گردد.
 

داروهای ضد التهابی

داروهای ضد التهابی نیز جهت درمان میوزیت اسیفیکان مؤثر می‌باشند، چون این داروها ناراحتی و درد بیمار را کاهش می‌دهند. ایندومتاسین در درمان این بیماری مفید است، چون به کاهش درد کمک می‌کند. برخی مواقع ایندومتاسین ممکن است نتیجه معکوسی را به همراه داشته باشد، به همین دلیل قبل از استفاده از این دارو و تعیین دوز مصرفی آن باید حتماً با پزشک مشورت کنید.
 

جراحی

آیا برداشتن بافت غیر نرمال با استفاده از عمل جراحی به حل مشکل کمک می‌کند؟ خیر، نیازی به انجام این عمل نیست. توسعه استخوان غیر نرمال ممکن است دوباره بعد از انجام عمل جراحی شروع شود. اختلالات موجود در استخوان ممکن است حتی بعد از حذف این استخوان از طریق عمل جراحی نیز دوباره برگردد. پزشکان معمولاً 6 تا 12 ماه قبل از در نظر گرفتن عمل جراحی باید منتظر بمانند، چون زمانی‌که قبل از بلوغ، این زائده استخوانی برداشته می‌شود، همچنین این احتمال وجود دارد که دو باره برگردد.
 

ورزش

ورزش‌های خاص به منظور افزایش انعطاف پذیری در عضله آسیب دبده توصیه می‌شود. برای مثال، در صورتی‌که کبودی در ران رخ داده باشد، انجام تمرینات معمول بر روی این عضله توصیه می‌شود. ابتدا، یک حوله را زیر زانو قرار داده و سپس آن را با استفاده از زانوی خود فشار دهید. این کار به محکم شدن عضلات ران شما کمک می‌کند. این وضعیت را برای حدود 5 ثانیه حفظ کنید. این روش باید 7 تا 8 مرتبه در یک زمان تکرار شود. این تمرین را بلافاصله بعد از آسیب دیدگی انجام ندهید، بلکه 3 تا 4 روز بعد از آسیب دیدگی این کار را انجام دهید و همچنین تنها بعد از مشورت با پزشک شروع به انجام این تمرینات کنید.
 
به خاطر داشته باشید که هدف اصلی استراحت، یخ درمانی، فشرده سازی و ارتفاع نه تنها تسهیل زمان بهبودی می‌باشد، بلکه هدف از انجام این اقدامات پیشگیری از پیشرفت عضله آسیب دیده به کلسیفیکاسیون نیز می‌باشد. بنابراین، این روش های سنتی نباید نادیده گرفته شود و درمان باید بدون تلف کردن حتی یک دقیقه بعد از آسیب دیدگی شروع شود.
 
منبع: Nicks J - HealthHearty